روان‌درمانی اختلال شخصیت خودشیفته با رویکرد DBT
رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) نوعی درمان شناختی- رفتاری است. اهداف اصلی آن این است که به مردم بیاموزد چگونه در لحظه زندگی کنند و راه‌های سالم برای کنار آمدن با استرس ، کنترل احساسات و بهبود روابطشان با دیگران ایجاد کنند.
رفتاردرمانی دیالکتیکی در ابتدا برای درمان اختلال شخصیت مرزی (BPD) در نظر گرفته‌شده بود ، اما برای درمان سایر مشکلات بهداشت روان نیز بهینه‌شده است.
DBT می‌تواند به افرادی که در تنظیم عواطف مشکل‌دارند یا رفتارهای خود آسیب‌رسان از خود بروز می‌دهند (اختلالات خوردن و اختلالات مصرف مواد) کمک کند. DBT گاهی اوقات برای درمان اختلال استرس پس از سانحه نیز (PTSD) استفاده می‌شود.
بهتر است پیش از آنکه درباره اختلال شخصیت خودشیفته صحبت کنیم، بدانیم که «اختلال شخصیت» یعنی چه و به چه شرایطی گفته می‌شود.
اختلال شخصیت یک مشکل روان‌شناختی خاص و ویژه است که با بروز آن، رفتار، افکار و عملکرد فرد تغییر می‌کند. افرادی که با اختلالات شخصیت، از هر نوعی، برخورد می‌کنند، در درک موقعیت افراد دیگر و برقراری ارتباط با آن‌ها دچار مشکل می‌شوند. بنابراین این اتفاق به شکل کاملاً مستقیم بر کیفیت عملکرد و برقراری ارتباط آن‌ها با دیگران اثرگذار است.
انواع گوناگونی از اختلال شخصیت وجود دارد که هرکدام تحت شرایط خاص یا در موقعیت ویژه‌ای بروز می‌کنند. این اختلالات می‌توانند زندگی عادی و طبیعی افراد را مختل کنند و باعث بروز مشکلات مهم شوند.
به‌طورکلی اختلال شخصیتی چیزی است که تحت شرایط خاص و ویژه در برخی افراد نمایان می‌کند و می‌تواند نحوه فکر، رفتار و عملکرد دیگران را مشخص کرده یا کنترل کند.
اختلال شخصیت خودشیفته یکی از مهم‌ترین و شاید بتوان گفت رایج‌ترین انواع اختلالات شخصیتی است که در افراد بروز می‌کند. شخصیت خودشیفته بخشی از اختلالات شخصیت نمایشی است که فرد در آن خودش را شخصیت بسیار مهم و محور هر چیزی می‌داند. این افراد خودشان را بسیار خاص و بزرگ می‌دانند و به شکل اغراق‌آمیزی، احساس لیاقت و توانایی درباره هر چیزی دارند. این افراد همیشه خودشان را مرکز هر کار، اتفاق و رخدادی، می‌دانند که دیگران باید به آن‌ها خدمت کنند. ازآنجایی‌که فرد مبتلابه اختلال شخصیت خودشیفته خودش را بسیار مهم و خاص می‌داند، مشکلات و چالش‌های دیگران را بسیار بی‌ارزش و ناچیز می‌شمارد.
بهترین تعریف از اختلال شخصیت خودشیفته این است که فرد آن‌چنان خودش را دوست دارد و مهم می‌داند که جز خودش اشخاص دیگر را نمی‌بیند و یا اهمیتی به آن‌ها نمی‌دهد. این اختلال شخصیتی، فرد را در بسیاری از جنبه‌های زندگی و به‌ویژه روابط اجتماعی با مشکل مواجه می‌کند و عموماً این افراد از سوی دیگران یک شخصیت غیرقابل‌تحمل است.
هدف دوره
روان‌درمانی، بهترین راه درمان است و به فرد کمک می‌کند تا نسبت به احساسات و خصوصیات خودآگاه شود. این خودشناسی در تنظیم هیجانات درونی به فرد کمک می‌کند. به‌مرورزمان فرد ترغیب می‌شود تا روابط بین فردی مؤثری داشته باشد تا بتواند صمیمیت و همدلی را تجربه کند. درمان باهدف هدایت فرد به سمت مسئولیت‌پذیری بیشتر است، تا فرد نسبت به روابط خود متعهد شده و همکاری بیشتری در محیط کار وزندگی با دیگران داشته باشد. درنتیجه فرد خودشیفته، مدت کمتری به رقابت وبرتری جویی از دیگران فکر می‌کند.همچنین به فرد کمک می‌شود تا با جنبه‌های منفی شخصیت خود و ضعف‌هایش آشنا شود درنتیجه نسبت به انتقاد، پذیرا شده و در شکست‌ها تحمل بیشتری نشان دهد.
از دیگر اهداف درمانی نزدیک شدن خود واقعی به خود ایدئال در فرد است؛ به این معنا که اهداف دست‌نیافتنی و ایدئال‌گرایی خود را کاهش داده و به سمت اهداف در دسترس، قدم بردارد. عزت نقش فرد تقویت می‌شود تا به‌راحتی و با هر عدم تائید و تحسین نشدنی در هم نشکند.
توانایی‌های مورد انتظار دانش پذیرفتگان دوره
1) شناخت و به‌کارگیری مفاهیم عمومی مشاوره
2) انجام مذاکرات حرفه‌ای و برقراری ارتباط مؤثر با مراجعه‌کنندگان
شرایط ورود به دوره (پیش‌نیازهای ورود)
دارا بودن حداقل مدرک کاردانی ترجیحاً در رشته‌های مشاوره، روانشناسی، علوم تربیتی و علوم اجتماعی
نحوه پذیرش دانش‌پذیر
- مصاحبه
- آزمون
محتوای دوره
- شناخت اختلال
- فاکتورهای تشخیصی
- تشخیص افتراقی و آشنایی با dbt و تأثیربخشی درمان
- توزیع کاربرگه‌ای درمانی در طول جلسات
- بررسی جلسات درمانی
- آزمون MCMI III
- رول پی درمانی
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.